Nooit van mijn leven gedacht nog eens het vliegtuig naar Benidorm / Alicante te gaan nemen. Ik associeer Benidorm met dronken Engelsen, rood verbrande Nederlanders, te dikke krijsende kinderen, onnodige blootloperij en tatoeages.
Maar ik moest nu eenmaal naar Alicante vliegen voor mijn nieuwe heup in Hospital Clinica Benidorm en revalidatie in Ciudad Patricia. Ik zag al op tegen de vlucht. Duwende, zwetende en schreeuwende medepassagiers en bierblikjes trokken aan mijn geestesoog voorbij. Maar dat viel mee. Ik kwam veilig en ongetraumatiseerd aan. 😊
Na zo’n drie weken in deze kleine oase in Benidorm werd het tijd om wat veldonderzoek te doen. Van de directie van Ciudad Patricia kregen medeheuppatiënte Lily en ik chauffeur Paco mee die ons op de boulevard van Benidorm afzette.
Alles klopte. De blootloperij. Wat bezielt iemand om over een nette boulevard met roodverbrande, ontblote bovenbast te lopen? Hoezo je hangtieten in een klein netje? Gezinnen waarvan de ouders niet in een stoel pasten. Tatoeages waar stukjes gewone, blanke huid tussendoor schemerden. Bitterballen op het Spaanse terras.
Ach, wat geeft het. Leven en laten leven.
En ik was hier maar éven. Flaneren met een rollator op de boulevard van Benidorm. Dat had ik nu nooit van mijn leven gedacht…
Straks weer zingen in het Amsterdams Salonorkest. Zonder pijn!
https://www.facebook.com/Het-Amsterdams-Volks-Salon-en-Amusementsorkest-866059473563457/
Marij krijgt een nieuwe heup in Spanje 