5 jaar geleden kreeg ik last van mijn lies. Sportblessure dacht ik. Na twee jaar fysiotherapie, massages en weet ik niet wat allemaal zei een goocheme masseuse: ‘Volgens mij is het niet je lies maar je heup!’ Een doorverwijzing naar het OLVG. Aldaar zei een olijke orthopeed, met mijn röntgenfoto op het scherm: ‘Nou mevrouw, u heeft recht op een nieuwe heup!’ Alsof ik de eerste prijs had gewonnen. Dóórlopen is dan het devies. Want een nieuwe heup gaat maar 10 á 15 jaar mee.
Doorlopen maar… Nou, dat heb ik maar gedaan. Zó’n vreselijke pijn deed het niet. Je went eraan. Alleen jammer dat ik een jaar geleden moest stoppen met sporten, omdat het zo’n pijn deed. Ongemakkelijk omdat in de tram zelfs bejaarden mij hun zitplaats aanboden. Vervelend dat ik steeds meer moeite heb met optredens van mijn Salonorkest, omdat ik dan zo lang moet staan. En sneu dat ik dat weekendje Parijs moest afzeggen omdat slenteren door een stad mij echt de hél op aarde leek. Werd het toch niet eens tijd voor een nieuwe röntgenfoto?
NB: wilt u deze blog chronologisch lezen, begin dan onderaan, bij Blog 1!
Marij
— Oscar Wilde.
Marij krijgt een nieuwe heup in Spanje 