Blog 11. Naar het Zorghotel

Maandag 22 juli. Vandaag is het zo ver: mijn transfer van het Hospital Clinica Benidorm naar het Zorghotel Ciudad Patricia. Ik moest nog wat papieren inleveren. Ik liep naar de receptie toen ik me onderweg opeens iets realiseerde. Hola! Ik ben wat vergeten! Mijn rollator! Maar ja, ik was er nu toch bijna. Terug in mijn kamer moest ik mentaal even bijkomen. Ik heb vier dagen geleden een nieuwe heup gekregen. En ik loop nu alweer! Hoe veel, véél erger had ik me dit alles voorgesteld…

Maar je bent voorlopig nog wel patiënt Marij! Daar werd ik met de neus opgedrukt toen stipt om twee uur Juan van Ciudad Patricia voor mijn deur stond met een rolstoel. Deemoedig schikte ik mij in mijn rol. Juan sprak geen woord Engels maar had wel mijn naam ingestudeerd. ‘Marijn Sloothaan?’ Ja hoor. Juan bracht wat Spaanse zonnestralen mee met zijn lach, mimiek en grapjes, en mijn humeur werd ook stralend.  

Daar ging ik weer, inwendig brullend van de lach. Ik in die rolstoel! Dag ziekenhuis, dag verpleegsters… Toen naar buiten waar een busje klaar stond. ‘I can walk!’, zei ik. Maar: ‘No, no!’, zei Juan. De achterdeuren gingen open en daar, als een soort verschijning, zakte een liftje naar beneden. Ik werd er met rolstoel en al op geduwd. Oké, deze absurditeit kon er ook nog wel bij. Met zo’n 30 kilometer per uur, voorzichtig verkeersheuvels omzeilend, reden we door het Spaanse landschap. Ik kneep nog een paar keer in mijn arm en besloot te genieten van mijn rol als patiënt. Me terdege realiserend dat dit voor mij tijdelijk is, en dat ik verder gezegend ben met een geweldige gezondheid. Gracias a dios!